Esat Korkmaz
Hiç beklenmedik bir şey oldu: Rüyama çarptım;
-Pardon, dedim.
İnanmayacaksınız ama tanıyamadım;
gözden yitmek üzereyken hatırladım onu;
bağırdım,
nafile:
Duymadı, durmadı.
Yüreğim burkuldu, soluğum tıkandı; duygulu davranma olanağım uçtu gitti, bilincimin ruhu, hak ettiğini veremediğim örtük yaşamım, bilincimin fazla mesai yapan yanı yok artık.
Gelecek günlerimin, bugünlere ilişkin olayların hazırlığını yapan ruhum, gitti ve beni sakat bıraktı; bilinçdışımın prizması kırıldı, sırrına da ulaşamıyorum artık.
Bilincime fazla kaptırdım kendimi sanıyorum, rüyam da benden özgürleşip, kendi deneyimini yaşamak istedi kim bilir. Gündüz düşü, yaşamımdı; gece düşü günüme dökülmek isteyen bir Şelale: Akıp gitti.
Görenlerin, nerede olduğunu duyanların insanlık adına tarafıma bildirmeleri rica olunur…
